Dag 2 und 3
10 juli 2014 - Bobo-Dioulasso, Burkina Faso
Dag 2
Vroeg opstaan en weg uit de drukke hoofdstad naar Bobo waar ook het weeshuis staat waar we de komende 3 weken gaan helpen. Na een busreis van 3 uur maakten we een stop in een enorm druk straatje waarin vrouwen en kinderen hun eten wilde verkopen. MADAME MADAME, schreeuwden ze en kwamen met zn 30en op je af. Helaas kan ik de rest niet verstaan wat ze schreeuwen, want in Burkina spreken de mensen frans. Na wat warme suikerpinda's gekocht te hebben snel weer de bus in om daar nog weer 3 uur in te zitten.
In Bobo aangekomen merkte ik al snel dat deze stad een stuk armer is dan de hoofdstad. Huisjes kleiner enz. Het is ook een stuk rustiger. We slapen vannacht bij een Nederlandse vrouw en kijken natuurlijk Nederland-Argentinie!
Het aantal touristen die ik deze dagen ben tegen gekomen zijn op èèn hand te tellen waardoor dit land ook nog niet zo gericht is op buitenlanders en is het dus nog erg traditioneel. Super leuk dus..
Dag 3
Met Marie Bobo in geweest om de markt op te gaan. Super jammer dat alle foto's op de camera staan, want dan kon je zien hoe mooi dat is. Een grote mooie afrikaanse lap stof gekocht waar blijkbaar hetzelfde patroon op staat als op de kleren die Nelson Mandela aan had toen hij de gevangenis uit kwam, hoorde ik achteraf van de tailleur die daar een jurk en broek van gaat maken voor mij. Hebben Nelson en ik toch dezelfde smaak....
In de middag rijst met een sausje gegeten voor 45 cent en daarna de taxi naar huis genomen voor 45 cent.
Rond 4 uur voor het eerst naar het weeshuis gegaan om kennis te maken met de kinderen. 7 kinderen in totaal en een meisje van 16. Wel grappig om te zien hoe verschillend wij zijn, omdat ik in Nederland ben opgegroeid en zij hier in Bobo. Ze doet de verzorging van de kinderen voor een deel, kookt, maakt schoon en gaat in de avond naar school. Terwijl ik alleen voor mezelf hoef te zorgen en ik kan nog niet eens spaghettie maken... :) Er is 1 doof maar druk jongetje bij. Daar kan ik wel goed mee denk ik, omdat we allebei toch geen frans kunnen. Natuurlijk spreken de oudere kindjes frans en omdat communiceren nu echt niet gaat, neem ik de komende 2 weken wat lesjes frans. Heel erg veel zin in morgen en ben benieuwd hoe het gaat lopen..
Vroeg opstaan en weg uit de drukke hoofdstad naar Bobo waar ook het weeshuis staat waar we de komende 3 weken gaan helpen. Na een busreis van 3 uur maakten we een stop in een enorm druk straatje waarin vrouwen en kinderen hun eten wilde verkopen. MADAME MADAME, schreeuwden ze en kwamen met zn 30en op je af. Helaas kan ik de rest niet verstaan wat ze schreeuwen, want in Burkina spreken de mensen frans. Na wat warme suikerpinda's gekocht te hebben snel weer de bus in om daar nog weer 3 uur in te zitten.
In Bobo aangekomen merkte ik al snel dat deze stad een stuk armer is dan de hoofdstad. Huisjes kleiner enz. Het is ook een stuk rustiger. We slapen vannacht bij een Nederlandse vrouw en kijken natuurlijk Nederland-Argentinie!
Het aantal touristen die ik deze dagen ben tegen gekomen zijn op èèn hand te tellen waardoor dit land ook nog niet zo gericht is op buitenlanders en is het dus nog erg traditioneel. Super leuk dus..
Dag 3
Met Marie Bobo in geweest om de markt op te gaan. Super jammer dat alle foto's op de camera staan, want dan kon je zien hoe mooi dat is. Een grote mooie afrikaanse lap stof gekocht waar blijkbaar hetzelfde patroon op staat als op de kleren die Nelson Mandela aan had toen hij de gevangenis uit kwam, hoorde ik achteraf van de tailleur die daar een jurk en broek van gaat maken voor mij. Hebben Nelson en ik toch dezelfde smaak....
In de middag rijst met een sausje gegeten voor 45 cent en daarna de taxi naar huis genomen voor 45 cent.
Rond 4 uur voor het eerst naar het weeshuis gegaan om kennis te maken met de kinderen. 7 kinderen in totaal en een meisje van 16. Wel grappig om te zien hoe verschillend wij zijn, omdat ik in Nederland ben opgegroeid en zij hier in Bobo. Ze doet de verzorging van de kinderen voor een deel, kookt, maakt schoon en gaat in de avond naar school. Terwijl ik alleen voor mezelf hoef te zorgen en ik kan nog niet eens spaghettie maken... :) Er is 1 doof maar druk jongetje bij. Daar kan ik wel goed mee denk ik, omdat we allebei toch geen frans kunnen. Natuurlijk spreken de oudere kindjes frans en omdat communiceren nu echt niet gaat, neem ik de komende 2 weken wat lesjes frans. Heel erg veel zin in morgen en ben benieuwd hoe het gaat lopen..
Bon courage et la vie est belle ! La joie de vivre !!