Dag 18

24 juli 2014 - Bobo-Dioulasso, Burkina Faso

Dag 18:
Na een treurige blog van gisteren vandaag maar weer een vrolijke. De ochtend begon super gezellig met de kinderen die wilden dansen. Daarna gegymd met ze. Koprollen, handstand, enz.. Ze speelden heel erg lief met elkaar. Yes yes yes. Begin nu een beetje de kinderen een voor een te begrijpen en te kennen, 3 week is dus echt te kort! Dedieu noemt me mama, weet alleen niet of dat nou positief is of niet.. Daarna weer genieten van ons pauze in de grand marché. Lekkere choas weer. Mannen die ruzie om ons kregen die de la blanche nou mocht helpen, stromende regen en een hele middag afdingen. Marthe en ik vormen een goed koppel. Zij doet het praatje en ik doe het afdingen. Er gaat meestal meer dan de helft van de oorspronkelijke prijs af, dus het gaat goed.
Even nakellak gekocht voor de meisjes en weer terug fietsen naar het weeshuis terwijl we een zakje yoghurt leeg dronken. Tot onze verbazing wilden de jongens ook gelakte nagels, dus die komen de komende weken weer verzorgd door de dag met hun gelakte nageltjes.
Wat een leven is het hier zeg. Vriendelijke mensen. Iedereen groet elkaar en vraagt ça va? (Hoe gaat het?) En veel verder dan dat komt het ook niet, want het gesprek gaat als volgt: bonjour, hoe gaat het met je? Hoe gaat het met je vrouw? Hoe gaat het met je kinderen? Hoe gaat het met je werk? En dan tot ziens. Op elke vraag wordt het antwoord ca va gegeven (het gaat). Dus als je naar zon gesprek luistert hoor je wel 20x ca va. Ook al ligt je vrouw op sterven, je zegt dat het ca va met haar gaat. Wij als praktisch ingestelde Nederlanders denken dan waarom heb je dat zon soort gesprek als je op iedere vraag het antwoord al weet? Omdat dit een andere cultuur is die wij nooit zullen begrijpen. Hoe langer je er bent, hoe minder je er van gaat snappen. En het is prachtig!

1 Reactie

  1. Ate Wijnstra:
    26 juli 2014
    Hè Martine,
    Jullie laatste dag is aangebroken als je dit leest. Wat een prachtig avontuur en ervaring heeft jullie dit opgeleverd. Ben benieuwd naar de verhalen die nog niet uitgeschreven zijn. Kijk erg uit om jou weer een dikke knuffel te geven. Moet nog wel even geduld hebben want Chenny en ik komen pas op maandag 4 augustus terug. Zoals mama als schreef, 's avonds aan de keukentafel maar uitgebreid bijpraten. Ik kijk er al naar uit.
    Dikke kus van je vader en tot 4 augustus.